beklenen mucizeler

 beklenen mucizeler

*Leyla’ya

bekliyor hep insan
başına düşmesini o kayan yıldızın
ya da çalan kapının ardında
gelmeyeceiğini bildiği o kişiyi görmeyi
belki de gecenin en koyu saatinde
ansızın çalan telefonun ucunda
özlediğini bile unuttuğu
bir sesin alo demesini

hiç bıkmıyor insan beklemekten
bir gün döneceğini uzaklara gidenin
ya da bahçesinde açacağını solmuş çiçeklerin
hem de kışın ortasında...
dünün hediyelerini
yarında bulmayı düşlerken
omzuna bir meleğin dokunmasını
belki de kapanan yolların açılmasını
unuttuğu bir şarkının sözlerini
yeniden duyduğunda
yazdığı şiilerdeki gibi
aşkın yine kalbini ısıtmasını
bir gün gelmesi kesin olan
ölümü bile beklemezken
insan yılmadan mucizeleri bekliyor

beklemekten katılaşıyor içi
buruşuyor yüzü
eskiyor hayalleri
beklerken geçiyor
kısa bir düş gibi hayatı
yine de insan hep, hep, hep bekliyor...

26 Ekim 2006
Didem Sevim