tutsak şiir
Hayatın eksiltemediği bir şeyler
Başımızın üzerinde kuş mu, rüzgâr mı?
Dönüp duruyor, kıpırdanıyor dudaklarımızda
Parmakların ve kokunun belleği güçlü
Sarhoş eden belki zihinlerimizin suskunluğu
Öyle bir zaman ki ne yapmak kalıyor geriye?
Dokunmak geceye çırılçıplak soyunur gibi
Ve teslim olmak nefesin nefeste eriyişine
Kaçamayan, tutsak, sevdalı şiirleri
Toplamak lazım avuç içlerinden
Belki de geriye sadece bir mutsuzluktan
Binlerce mutluluk yaratmayı bilmek kalıyor
Acının içindeki cevheri çıkarır gibi...
No comments:
Post a Comment